"Wiara, Nadzieja, Miłość" - Monika Jagodzińska 📖

Zacznę od tego, że na książkę natknęłam się na jednej z blogowych grup na Facebook'u, gdzie autorka szukała osób do napisania recenzji. Tak naprawdę nie patrząc na opis, zdecydowałam się sięgnąć po książkę, mając z tyłu głowy, że to może być ciekawe doświadczenie.  Tak więc zrobiłam i zapraszam!

"Wiara, nadzieja, miłość" - Monika Jagodzińska 

data premiery: 26.03.2018 r.

wydawnictwo: Psychoskok

ilość stron: 120 stron

kategoria: literatura młodzieżowa

 

Moja ocena: 5/10 

Książka "Wiara, Nadzieja, Miłość" to bardzo krótka opowieść o dziewczynie w wieku nastoletnim przeżywającą naprawdę wiele jak na swój wiek. Przez pierwsze problemy przechodzi wraz ze swoją przyjaciółką Jowitą, zaś w późniejszym czasie potrzebuje ona pomocy specjalistów, po którą sięga właśnie ze względu na nią. Pani Monika Jagodzińska poruszyła tutaj temat zaburzeń odżywiania, straty kogoś bliskiego oraz pierwsze zauroczenia. 

Bardzo ciężko jest mi ocenić książkę, gdyż jest bardzo konkretna w swoich środkach. Język nie każdemu przypadnie do gustu o czym myślę, że warto tutaj wspomnieć. Bardzo szybko autorka przechodzi do sedna w swojej historii. Przykładem jest tutaj fakt, że z wątku o zdrowotnych problemach dziewczyny, przechodzimy do kolejnego odnośnie przyjacióki, która ginie w wypadku przez co pcha naszą bohaterkę do zmian. Po zdarzeniu Jowita uświadamia sobie, że straciła jedną z najbardziej podnoszących ją na duchu osób, dla której chciała walczyć ze swoimi kompleksami. Dziewczyna odebrała to jako znak od samej przyjaciółki do rozpoczęcia zmian w swoim życiu.

Osobiście jestem zdania, że książka porusza naprawdę ciężkie tematy, o których bardzo ciężko mi się czyta i które poruszane w książkach osobno nie chwytają mnie za serce. Na samym początku pióro autorki, które jak wspomniałam jest bardzo konkretne, przeszkadzało mi, jednakże książkę wciągnęłam w 2 godziny z przerwami, ponieważ autorka używa bardzo prostego języka, który w żadnym wypadku nie jest skazą na powieści, gdyż historia jest dostosowana dla młodszej młodzieży, która w moim odczuciu powinna sięgnąć po historię poruszającą bardzo ciężkie tematy szczególnie w dzisiejszych czasach ideałów. Poza językiem uważam, że historia mogłaby być punktem zacznepnym do rozwinięcia tematu bulimii, pierwszych nieudanych flirtów oraz kompleksów dotyczących urody, które w obecnym czasie są dosyć poszechnym zjawiskiem występującym nie tylko u młodzieży ale także u dzieci i dorosłych.

Przechodząc do bohaterów uważam, że są jedynie opisami postaci, które nie mają duszy oraz ciała. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie naszej bohaterki, nie wspominając już o postaciach drugoplanowych, gdyż za mało wiem na ich temat, zaczynając od wyglądu kończąc na zainteresowaniach i cechach charakteru. Po odłożeniu książki nikt tak naprawdę nie zastanowi się nad tym, dlaczego bohaterka tak postąpiła, gdyż tak naprawdę jej nie znamy. 

Plusem książki jest ciąg przyczynowo-skutkowy. Przyczyny rodzące dane wydarzenia są bardzo realistyczne i logiczne. Znamy powody pewnych sytuacji i zaraz po nich odkrywamy skutek, który nie jest wielką tajemnicą,  której musimy się domyślać.

Wiemy, że  Diana chce schudnąć ponieważ głównie koledzy z klasy wyśmiewają się z niej i robią sobie żarty z jej uczuć. Powód zachowania jest, ale chciałabym poznać również jej uczucia względem tej sytuacji - złość, smutek, wściekłość. Brakowało mi niekiedy większej ilości tekstu opisującego emocje. 

Ogromnym plusem jest wątek przyjaźni, który mogłabym śmiało powiedzieć jest moim ulubionym. Grupa przyjaciółek, która w późniejszym okresie życia towarzyszy dziewczynie to najlepsze rozwiązanie wątku o Jowicie, jakie możnabyło wymyślić i nie mówię tu o zastąpieniu zmarłej przyjaciółki innymi postaciami, tylko wsparcia i radości, którą dały naszej bohaterce, zapełniając dziurę po stracie Jowity. 

Przyznam jednak, że historia chwyta za serce i porusza, tym bardziej, że jest oparta na zdarzeniach, które faktycznie miały miejsce.